Was me dat even goed nieuws: dat de banken die, vanwege de op handen zijnde Brexit, hun kantoor in Londen niet verhuizen naar Amsterdam, maar de voorkeur geven aan Frankfurt, Parijs of Dublin. De Amsterdamse wethouder van Economische Zaken Kajsa Ollongren had er alles aan gedaan om die banken naar Amsterdam te krijgen. Dat zou wel meer dan tienduizend banen opleveren. Alleen was even niet gedacht aan het antwoord op de vraag: waar we die mensen zouden moeten laten. Wat dat betreft net Schiphol; wel meer vliegtuigen aantrekken, maar er niet aan denken dat de mensen in die vliegtuigen ook nog verwerkt moeten worden.
Nu komt voorlopig alleen de Royal Bank of Scotland naar Amsterdam. Niet helemaal waar, want ze zaten daar al, in een piepklein kantoortje aan de Vijzelstraat, als overblijfsel van de geruchtmakende overname indertijd van Fortis en ABN AMRO. Het kantoortje hield zich in stand met het adviseren over fusies en overnames. Of was het visie van de RBS directie? Want het kantoortje beschikte wel over alle vergunningen die het zaken doen binnen de Europese gemeenschap mogelijk maken. En dus kan RBS, met of zonder Brexit, zonder problemen doorgaan met zaken doen in Europa, terwijl de andere banken in Londen kosten, moeite en mensen moeten inzetten om al die vergunningen opnieuw te bemachtigen.
RBS zorgt voor 150 nieuwe banen, al vraag ik me af of dat banen zijn voor eigen mensen die men meeneemt, of voor Amsterdammers. Want ook hier in Amstelveen zie ik dat buitenlandse bedrijven heel wat eigen personeel meenemen. Mensen die een woning moeten hebben, kinderen die op school geplaatst moeten worden en lid van een sportclub willen worden. De toevloed van expats draagt er mede toe bij dat de huizen in onze omgeving onbetaalbaar worden. Ik zie het in mijn eigen buurt. Iedere woning die vrijkomt wordt door de verhuurder een beetje vernieuwd (nieuw keukentje er in of zo) en daarna wordt de huurprijs minimaal 200 Euro per maand hoger. Als het niet meer is.
Dus liever geen buitenlanders meer? Ik zie nog iets anders. Kijkend naar mijn eigen buurtje zie ik ook wel dat de wijk zodanig vergrijsd is, dat die oorspronkelijke bewoners echt niet meer het winkelcentrum Groenhof in stand kunnen houden; gewoon omdat ze te weinig omzet genereren. Daarvoor is een toevloed van jonge gezinnen nodig. En schrik niet: gezinnen met kinderen. (Het CBS heeft me eens geleerd, dat om de economie gaande te houden ieder stel 2,4 kind moet opleveren). Alleen: kunnen die jonge gezinnen de verhoogde huurprijs wel betalen? Ik vrees van niet. Althans zeker niet de originele Amstelveense jonge gezinnen. Zie hier een nieuw dilemma voor Amstelveen.
Onze inwoners zijn gewend aan wat meer luxe, ruimte en faciliteiten dan de grote stad kan bieden. En dat willen we niet inleveren. Wat dan? Deze problemen aan de markt overlaten lijkt me niet zo’n goed idee. Het vlees is zwak en ik zie te vaak dat particuliere bouwers en verhuurders maar al te graag misbruik maken van een krappe markt. Het Parool staat er zo langzamerhand vol van. Daarom zal ook de Amstelveense politiek moeten bijsturen. Een beetje duwen en sturen is nodig om starters en jonge gezinnen aan woonruimte te helpen, terwijl er toch ruimte voor buitenlanders moet blijven. Immers, zij zijn echt nodig om onze levensstandaard en sociale voorzieningen in tact te houden. Alleen we hebben nog maar zo weinig ruimte beschikbaar en we willen al helemaal niet een groenstrook inleveren voor woningbouw. Want daarvoor zijn we juist in Amstelveen gaan wonen. Uiteindelijk leidt het er toe dat we moeten zeggen: vol is vol. Net zoals met een theater. Niemand zal het onredelijk vinden dat, als alle plaatsen verkocht zijn, het theater stopt met de kaartverkoop. En Is het zo ook niet met Amstelveen?
De politiek staat voor lastige keuzes.
Frits Suer. Amstelveen, augustus 2017
