Tot afgelopen weekend dacht ik de dagen van de Corona crisis onbekommerd en vrolijk door te kunnen wandelen. ’s Morgens een wandeling, gedeeltelijk in looppas, door de nabijgelegen polder en ’s middags thuis, verwend met de dagelijks door de Metropolitan Opera New York aangeboden opera uitvoering, met daarin de grootste sterren van deze tijd. Als er dan nog tijd over was kon ik mooi naar de Semperoper in Dresden schakelen voor het volgende zangschouwspel.
Daarna dienden zich op TV al de eerste talkshows aan, waarin echte deskundigen hinderlijk voor de voeten werden gelopen door zich opdringende ijdeltuiten, die weer onvoldoende werden ontmaskerd door de soms weinig ervaren gastheren en -dames. Zelfs Maurice de Hond had een manier gevonden om zich in zo’n talkshow te manifesteren. Kennelijk had hij vastgesteld dat, nu er voor zijn opiniepeilingen weinig belangstelling bestaat, hij een andere manier moest vinden om op TV te komen.
Wat mij betreft torent Eva Jinek ver boven de duo’s op OP1 uit, met zondags daar weer ver boven Jeroen Pauw. Zijn uitzending vanuit het zwaar getroffen Uden (op zondag 19 april) was een juweeltje van de dorpsverdriet in dramatische tijden.

Annuleren

Hoewel ik in de afgelopen weken een paar familiefeestjes in Amstelveense gelegenheden heb moeten annuleren en me verder goed aan de door de overheid voorgeschreven beperkingen hield, was het leven voor mij best ontspannen. Totdat ik zaterdag het verhaal las van Jordy Jomo (de Breet), eerst op Facebook en later op AmstelveenZ.
Jordy de Breet ken ik uit de periode dat hij bij RTVA werkte. Het was daar ook een periode van conflicten tussen bestuur en redactie, destijds onder leiding van hoofdredacteur Peter Lehmeijer. Toen het bestuur er niet meer uitkwam werd ik, samen met twee andere PBO-leden: Peter le Cuivre en Dirk Landsaat, gevraagd te bemiddelen. Het probleem was dat de hoofdredacteur ook de leiding van de commerciële acquisitie opeiste, daarbij gesteund door enkele redactieleden. En dat mag nu eenmaal niet van de wet.
Jordy stond een beetje tussen de partijen. Jordy wilde maar één ding: werken en programma’s maken. Wij zagen al snel dat hij zeer talentvol en ambitieus was. Meer talent dan geduld. En het was duidelijk dat RTVA op termijn Jordy nooit kon houden. Hij startte dan ook met succes een eigen productiebedrijf annex artiesten- en evenementenbureau onder de naam Jomo. Vandaar Jordy Jomo.

Kerngezonde vader

Half maart liet Jordy op zijn Facebookpagina weten dat zijn 62-jarige kerngezonde vader was getroffen door het recente Corona virus. Jordy roemde de verzorging van zijn vader en hield via FB iedereen op de hoogte van de gang van zaken. Na een week of drie leek het de goede kant op te gaan. Zeer gedetailleerd beschreef Jordy wat er ineens misging. Het virus bereikte de hersenen en zijn vader werd getroffen door een herseninfarct.
Jordy beschreef zijn gevoelens prachtig, ontroerend en zeer indringend. Zonder tranen was zijn verhaal niet uit te lezen. De familie De Breet staat positief in het leven, dus Jordy ook. Hij heeft zich voorgenomen zijn boosheid af te reageren door iedereen die hij maar kan bereiken te waarschuwen voor de gevaren van het Corona virus en roept dan ook op om zich te houden aan de richtlijnen van de overheid. Jordy’s verhaal is te lezen op AmstelveenZ.nl
Toen werd het zondag (19 april). Het Huis aan de Poel liet ons weten dat de oudste nog levende persoon uit mijn intieme vriendenkring van de jaren ’60, namelijk Gerda Beumer, ook was getroffen door het virus. Maar zij had laten weten dat zij niet de geijkte behandeling wilde ondergaan. Er werd ons verteld dat we haar niet meer zouden kunnen zien, tenzij er een wonder zou gebeuren. Gerda is de echtgenote van Gerard Beumer, in de grote jaren van topvolleybalclub Brother/Martinus actief in diverse bestuursfuncties.

Gedenkteken

Tussendoor had ik nog tijd om even het nieuwe monumentje met de namen van in de oorlog vermoorde Amstelveense Joden te bekijken. Het staat in de bocht van de Amsterdamseweg. Weet u wat ik dacht toen ik daar voor stond? Misschien wat ongepast, maar toch dacht ik dat deze mensen soms maanden opgesloten zaten in een kleine ruimte op een zolder of in een kelder. Soms ook nog heel dankbaar. Onderduiken heette dat. Zij konden zelfs geen ommetje maken of even de tuin in om een luchtje te scheppen. Te gevaarlijk. Het verraad lag altijd op de loer. Ja, één keer mochten zij, helaas in teveel gevallen, na maanden en soms pas na een jaar of meer, naar buiten. Dat was om op een Duitse vrachtwagen te worden gezet en vervolgens, na een afschuwelijke treinreis, te worden vergast.
En wij klagen steen en been als we een paar weken binnen moeten blijven. In een echt huis, soms met tuin. Is dat nu echt zo erg voor een paar weken? In dit geval zijn teveel regels en beperkingen beter dan te weinig.

Amstelveen, 21 april 2020 Frits Suèr

Voordat hij in 1986 het bedrijfsleven in ging was Frits Suer 25 jaar sportjournalist met uiteraard een onafhankelijke mening. Ook in zijn nieuwe functies in o.a. het bedrijfsleven bleef hij een onafhankelijke geest en dus nu ook als bestuurslid van bbA. Die onafhankelijkheid betekent automatisch dat zijn mening in zijn columns niet altijd de mening hoeft te zijn van de bbA – fractie