In de plaatselijke media las ik er geen woord over, hoewel Aalsmeer toch een directe buurgemeente is en ambtelijk-organisatorisch al een beetje bij Amstelveen hoort. Nee, ik moest het lezen in Het Parool enige weken geleden. Aalsmeerse Belangen (AB), toch een soort zusterpartij van bbA, stopt er mee. Aalsmeerse Belangen heeft in de raad zes zetels en vormt met het CDA het College van Burgemeester en Wethouders.
De partij was een macht van betekenis en desondanks is men er niet in geslaagd geschikte kandidaten voor de volgende periode van vier jaar te vinden. Een van de oorzaken was volgens AB een door en door verziekte sfeer in de raad en de ruwe omgangsvormen in de openbare discussies. Fractievoorzitter van AB Helma Persoon heeft zich zelfs ziek gemeld. In Het Parool vertelde ze: “IK zit er helemaal door heen. Het offer is eigenlijk te groot geweest”. Dat offer hield in dat veel vrije tijd moest worden besteed aan de politiek. Voor een goed begrip: wij bij bbA vinden dat je als raadslid, om het raadswerk goed te doen, gemiddeld 15 tot 20 uur per week aan de politiek moet besteden. Om van een fractievoorzitter maar niet te spreken. Op grond van die positie heb je nog meer verplichtingen en is het raadswerk nauwelijks te combineren met een volledige baan.
Hoe anders in Amstelveen, hoe anders bij Burgerbelangen Amstelveen. Om met de sfeer in de Raad van Amstelveen te beginnen. In een interview t.g.v. haar afscheid van de gemeenteraad zei Linda Roos: “In de raad gingen we goed met elkaar om. Je weet dat je, werkend vanuit verschillende richtingen, ook verschillende visies en belangen hebt. Je was het vaak niet met elkaar eens, toch werd die kritiek nooit persoonlijk. Daarom bleven de verhoudingen goed”.
Ik heb dat ook gemerkt bij de organisatie van het afscheid van Linda. In die periode had ik contact met de andere partijen en het viel me op met hoeveel waardering over bbA en vooral Linda werd gesproken en hoe massaal men op de afscheidsreceptie afkwam. En dat terwijl Linda toch echt niet het type was dat welke partij of persoon dan ook naar de mond praatte.
In een tijd waarin schreeuwen en schelden bijna gemeengoed wordt, mag de goede sfeer en het respect voor elkaar in de Raad van Amstelveen als een zegen worden beschouwd, die gekoesterd moet worden. Harde confrontaties zijn er hier niet. Je kan dat een beetje saai noemen en misschien is dat ook de reden dat de uitzendingen van de raadsvergaderingen op RTVA vrijwel geen kijkers trekken. Maar toch maar liever zo, dan in Aalsmeer of Brunssum.
Uit het recente verleden kan ik me twee aardige, bijna vertederende botsinkjes herinneren. Eén daarvan was toen Patrick Adriaans (SP) het nieuwe stadsplan afwees, omdat te weinig rekening gehouden was met de markt. Hierop reageerde wethouder Herbert Raat met: “De markt komt één dag per week, maar wat doen we dan die andere zes dagen?” Ik vond dat wel gevat.
Het tweede was onlangs tussen de jonge Harm van der Steenhoven (D66) en Martin Kortekaas (Groen Links) over het groenbeleid en in het bijzonder over Van der Steenhovens voorstel om alle gemeentegebouwen zodanig te isoleren dat zij in aanmerking komen voor het energielabel A.
Onze partij komt tot nu toe niet voor in de categorie “stevige botsingen”. Soms zou je dat anders wensen om de aandacht van het publiek te trekken. Straks in de aanloop naar de verkiezingen zal het er misschien even wat harder aan toe gaan. Maar dan nog blijft het in Amstelveen beschaafd. Houden zo.
