Waar ik mij bij het volgen van de laatst gehouden gemeenteraadsvergadering toch wel over verbaasde, was de grote gretigheid waarmee de meeste partijen en vooral de twee grote coalitiepartijen zich op de SP stortten tijdens de behandeling van de klacht van de SP dat het gemeentebestuur en zijn ambtenaren de SP anders behandelen dan de andere partijen. De SP liet weten zich bij de behandeling van haar vragen achtergesteld te voelen en fractieleider Patrick Adriaans vroeg daarover de mening van het College en van de andere partijen.
Nu moet men weten dat de SP een actiepartij is, die vanuit het landelijke hoofdkwartier de opdracht heeft gekregen haar acties zoveel mogelijk voor het publiek zichtbaar te maken. Ik denk dat dat een van de redenen is dat, zoals wethouder Ballegooijen vertelde, de SP meer vragen stelt dan alle andere partijen bij elkaar. De doelgroep van de SP zit, zoals dat netjes heet, in het lagere segment; de minst betaalden, statushouders en andere in de knel gekomen medeburgers. Vaak ook mensen die een beroep moeten doen op overheidssteun, maar om wat voor reden dan ook niet precies weten hoe dat werkt. Het SP-kader is altijd wel bereid om een handje te helpen. Immers de SP-er is een activist en idealist. Hij is zelfs bereid daarvoor de helft van zijn vergoeding of salaris aan de partij af te staan.
Maar dat idealisme staat soms ook een brede kijk op de ‘andere’ samenleving in de weg. Aan de ene kant vindt men dat het doel bereikt moet worden, aan de andere kant heeft men geen idee van een marketingstrategie om meer kiezers te winnen.
Demonstratie
Een paar weken voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 hield de SP een grote demonstratie voor het raadhuis en vlak voor een raadsvergadering. Men wilde hiermee een aangepaste woning afdwingen voor een gehandicapte statushouder. Een nobel doel, maar je wint er geen kiezers mee. Wel veel irritatie zag ik. Ik dacht: kan je dat niet beter rechtstreeks met de betrokken wethouder opnemen? Kom je dan niet verder? Ik denk dat bij de vele vragen van de SP er ook nu heel wat bij zaten, die in een andere overlegvorm meer succes zouden hebben geoogst. Maar men wil publiciteit en scoren en die drang leidt er ook wel eens toe dat men de afgesproken regels even vergeet. Het verwijt van de ambtenaren is dat zij zich soms een beetje geïntimideerd voelen, omdat ‘klagers’ in hun gesprekken met ambtenaren worden vergezeld door, of raadslid Marina Casadei, of burgerlid Wil Roode, beiden dames die wel van wanten weten. Voor hen is het heel verleidelijk om zich te bemoeien met het gesprek als ze het gevoel krijgen dat de klager een beetje wordt afgescheept. En hier komt men in de knel met een andere gedragsregel, namelijk die van de scheiding van machten.
In Nederland hebben we afgesproken dat de politiek en de ambtenarij gescheiden grootheden zijn. Klachten over ambtenaren lopen in het Amstelveense geval via de burgemeester en de gemeentesecretaris, zijnde de hoogste lokale ambtenaar en de baas van de ambtenaren. Dit is zo geregeld om te voorkomen dat ambtenaren slachtoffer worden van politieke willekeur.
Verbaasd
In algemene zin ben ik toch verbaasd hoe vaak men niet snapt wat je wel en niet mag doen en zelfs boos wordt als je ze daarop wijst. Maar je komt het niet alleen in Amstelveen tegen, maar overal. Zo las ik in De Telegraaf van 12 februari jl. hoe in de gemeente De Ronde Venen de wethouder duurzaamheid zichzelf een subsidie had toegekend voor het verduurzamen van haar woning zonder dat zij er recht op had. Overigens vraag ik me dan wel af, waarom er geen ambtenaar was die haar daar even op had geattendeerd.
De landelijke VVD, wijs geworden door ervaring, heeft op haar website de gedragsregels integriteit gepubliceerd. Ik kan iedereen aanbevelen die eens door te lezen. Zit geen woord Frans bij. Vooral de regels na het tussenkopje ‘Onafhankelijkheid’ laten geen reden voor twijfel over.
Ik ben van mening dat de frictie tussen de SP en de ambtenaren op een andere wijze had kunnen worden opgelost: bijvoorbeeld in een gesprek onder leiding van de burgemeester of de wethouder of iemand uit de ondernemingsraad van de ambtenaren en de SP. De fractieleden van de SP mogen uiteraard vragen stellen, maar moeten zich ook afvragen, of die vragen niet elders kunnen worden besproken met meer kans op resultaat. Marina Casadei en Wil Roode mogen natuurlijk wel hun kiezers advies geven, maar alleen in uitzonderlijke gevallen meegaan naar de betreffende ambtenaar, en zich niet met het gesprek bemoeien. We moeten de scheiding der machten in stand houden.
Voordat hij in 1986 het bedrijfsleven in ging was Frits Suer 25 jaar sportjournalist met uiteraard een onafhankelijke mening. Ook in zijn nieuwe functies in o.a. het bedrijfsleven bleef hij een onafhankelijke geest en dus nu ook als bestuurslid van bbA. Die onafhankelijkheid betekent automatisch dat zijn mening in zijn columns niet altijd de mening hoeft te zijn van de bbA – fractie
